"Φοβάστε γιατί ποτέ δεν υπήρξατε, είστε ένα ανούσιο όνειρο. Μόλις ξυπνήσουμε, θα διαλυθείτε σαν πρωινή ομίχλη.
Εμιλιάνο Ζαπάτα
"Ο Ζαπάτα ήταν χώμα, ήταν γη και αυγή. Μέσα από τις λόγχες των καλαμποκιών ξεπρόβαλαν οι άντρες του Ζαπάτα.
Πατρίδα ζητάμε για τους ταπεινωμένους κι εσύ με το μαχαίρι σου, Ζαπάτα Εμιλιάνο, δίκαια μας μοιράζεις των πατεράδων την κληρονομιά. Πατρίδα ζητάμε και οι ντουφεκιές τρομάζουν και τ' άλογα τρομάζουν τα γένεια των δημίων κι όλες τις φυλακές. Μην περιμένεις, λασπωνένε χωρικέ, μερίδιο τ' ουρανού, γονατιστός αν μείνεις. Σήκε και τρέξε, τρέξε καβαλάρης μαζί με τον Ζαπάτα, τον αρχηγό μαζί.
Όταν της γης επλήθυναν οι πόνοι, τότε εσηκώθεις, ανέμισες μαστίγια και πήρες να καλπάζεις σαν άνθος, σαν φωτιά. Ψωμί μοιράζεις και γη κι εγώ σ' ακολουθάω.
Μπορασίτα!
Κρύψε με μες στα χέρια σου γι΄ αυτή τη νύχτα μόνο. Όταν γέρνω τα βράδια, ρίχνω τα δίχτυα της θλίψης μου στο κύμα που βογγά, στα ωκεάνια μάτια σου."
σκόρπιοι στίχοι του Πάμπλο Νερούδα,
απόδοση στα ελληνικά: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου